Uyuni zoutvlakte

We schrijven 30 december, het is half 8 in de ochtend en we staan bepakt en bezakt klaar om deel te nemen aan de driedaagse tour die ons over de zoutvlakte naar Uyuni in Bolivia zal brengen. We hebben nauwelijks ontbeten maar hebben ons een dag ervoor bevoorraad met 18 liter water, brood en zoute krackers, genoeg om naast het ontbijt, lunch en diner die we aangeboden krijgen binnen de tour te overleven. Na het stempelen in Chili vertrekken wij per mini bus naar grenspost van Bolivia, letterlijk een schuur op een berg waar wij evenals tientallen andere mensen moeten stempelen voor de binnenkomst van Bolivia. Het duurde niet al te lang waarna wij overstapte in een Jeep, Corjan, Mieke, Lena, meisje uit Duitsland, een koppel uit Argentinië en ikzelf uiteraard.

De rit gaat door adembenemende landschappen, grote rotsformaties, droge vlaktes met enige begroeiing en zout meten met flamingo’s. De lunch hebben we die middag genoten nadat wij een bad hadden genomen in een klein water basis grenzend aan een. Zoutmeer.

Dat we qua hoogte stegen was te merken, als we de auto uitgingen brande de zon op je hoofd en had je bij elke stap tintelingen in je handen en was je binnen de kortste keren buiten adem. De stijging was de eerste dag enorm, van 2400 meter – San Pedro de Atacama naar een hoogte van 5000 waar de gijsers zich bevinden naar een slaapplaats op 4300 meter. Ondanks dat wij hoogtepillen en coca bladeren namen was voor mij, Corjan en het meisje uit Argentinië de hoogte die middag / avond teveel. Ik wist letterlijk niet waar ik het zoeken moest, ik voelde miij enorm slecht. Die avond heb ik ook niet meer gegeten of gedronken maar ben gelukkig in slaap gevallen en na 12 uur slaap fris wakker geworden. Gek genoeg was de tweede dag geen probleem qua hoogte al hadden we deze dag te kampen met verbrande lippen die ons nog nog tot een aantal dagen na de tour parten heeft gespeeld, enorm leuk bij aanraking met zout op peper (aanrader) :-)

Ook deze dag enorm mooie landschappen, flamingo’s grote rotsformaties. We verbleven na deze tweede dag in een klein plaatsje in een huis opgebouwd uit zout. Deze keer de beschikking over een douche die we na betaling mochten gebruiken.
Omdat wij de volgende dag om 04:00 zouden vertrekken hadden we besloten om qua oud/nieuw viering de Europese tijd aan te houden, 19:00 plaatselijke tijd. So far so good, we ontkurkte de champagne op de afgesproken tijd en dronken naderhand nog wat wijn, we hadden een Fransman in ons gezelschap dus wijn is dan een vanzelfsprekendheid. Zoals zo vaak ontstaan ideeën na een aantal alcoholische dranken, ook deze keer dus. We hebben voor lief genomen dat de nachtrust uit slechts drie uur bestond en hebben die avond / nacht oud & nieuw gevierd in het buurthuis en op straat. De gastvrijheid bleek doordat wij kledij en drinken aangeboden kregen om het feest mee te kunnen vieren. Enorm mooie ervaring, de meest bijzondere oud &nieuw viering voor mij!

Dat de chauffeur van onze jeep ook deel had genomen bleek uit het feit dat we na vertrek vrij snel in een greppel belande, hij kon zijn slaap niet bedwingen. Met koekjes, Engelse les en muziek en soms gewoonweg door hem tot stoppen te dwingen zijn we de dag toch veilig doorgekomen, al had ik bij het betreden van de asfaltweg, de laatste 10 km waarbij er ook tegenliggers op hoge snelheid tegemoet kwamen met enige angst beleefd. De laatste dag was ook echter de overtreffende trap wat betreft de schoonheid van het landschap, urenlang verbleven wij op een enorme zoutvlakte die op het eerste gezicht leek op een dichtgevroren IJsselmeer, indrukwekkend! Middenin het zoutmeer een enorm eiland die wij in de ochtend bezochten, een eiland vol cactussen temidden van de enorme zoutvlakte, een fascinerend gezicht, als ik voor mezelf spreek is dit het mooiste wat ik qua natuurschoon ooit heb gezien.
De tour werd na een foto sessie op de zoutvlakte, waarin we onze creativiteit konden gebruiken afgesloten met een bezoek een plek waarbij er een tiental locomotieven en rijtuigen stonden opgesteld die de tand des tijds niet hadden overleefd. Enorme mooi gezien het feit dat deze stonden opgesteld in een leeg woestijn achtig landschap. Een Schilderachtige verschijning.

Wat opvallend was, de enorme bende in het stadje Uyuni. Veel afval, veel niet afgebouwde en verlaten woningen, grote gaten in de weg en karkassen op straat, goor! We mochten ons gelukkig prijzen dat wij vieren voor diezelfde dag nog een bus naar La Paz konden boeken. Het aanbod was gering vanwege nieuwjaarsdag en velen waren te laat en moesten noodgedwongen overnachten in de plaats. De tijd tot het vertrek hebben wij ingevuld door eten, drinken, omkleden en het spelen van kolonisten van Catan. De bus ticket was uitermate goedkoop, 12 euro voor een busreis van 10 uur, ff wat anders dan de uitermate dure bus tickets in Argentinië. Naast de bus tickets is het voedsel ook extreem goedkoop, vanuit euro gezien, goed voor het budget.