La Paz Bolivia

We schrijven 6 januari 2018, we zijn met zijn drieën op weg van Puno naar Arequipa, beide in Peru. In Arequipa zal Mieke haar laatste dagen van de reis doorbrengen, nadat Mieke het vliegtuig heeft genomen naar Lima en vervolgens naar Amsterdam zullen Corjan en ik onze reis vervolgen, hoogstwaarschijnlijk is Cuzco de volgende bestemming, het Inca bolwerk hedendaags waar de Inca trail start naar de Macho Pichu. Nog drie weken te gaan dus wij zitten nog ruim in de tijd.

Om een indruk te geven van de belevenissen van de afgelopen weken schrijven we dinsdag 2 januari, na een busreis van 10 uur komen we aan in La Paz Bolivia, een miljoenen stad en de officieuze hoofstad van Bolivia na Sucre wat de officiële hoofdstad genoemd wordt. De aankomsttijd is 05:00 en de busterminal, die overigens enorm is met een vijftig tal platformen, is onverwacht druk. Mensen wachten geduldig op het sein dat de bagage afgegeven kan worden en her en der hoor je het geschreeuw van tour operators die de laatste plekken opgevuld willen hebben, de bestemming zijn divers. Heel Zuid Amerika is per bus te bereiken vanuit La Paz, niet ongewoon voor een hoofdstad binnen dit continent. Wel moet je dan rekening houden met een busreis van enkele dagen aaneengesloten. Na geld opgenomen te hebben, wat deze keer erg makkelijk ging en zonder extra kosten, gaan we per taxi naar het hostel, het hostel dat gelegen is in de centrum ring van La Paz. Omdat er vanwege de bergachtige liggen van La Paz verschillende niveaus zijn snapt Google maps het soms niet zo goed en zijn we al met al een half uur aan het zoeken naar het hostel met de backpack a 16 kg op de rug en buiten adem door het geringe percentage zuurstof in de lucht, La Paz ligt op 3700 meter. Uiteindelijk vinden wij het hostel en worden hartelijk ontvangen, kunnen op dit tijdstip douchen en onze bagage tijdelijk stallen. Hierna begint vrijwel het meest belangrijke, het zoeken naar een wasserette, de kleding stinkt en zit vol stof na het verblijf in de woestijn voor een aantal dagen. Heel gelukkig vinden wij deze in de buurt en is het mogelijk zelf te wassen waardoor wij zelf de temperatuur kunnen bepalen, erg blij mee na mijn ervaring in Argentinië waar de kleding iets was gekrompen.

Tweede prioriteit, koffie! In onze voet tocht naar het zwarte goud lopen we tegen een alleraardigst eet kraampje aan, dit eet kraampje verkoopt empanada's, een gefrituurd stukje deeg met kip, aardappelen en in sommige gevallen Lama vlees. Gezien de grote belangstelling, het aantal mensen die zich hadden verzameld moest de kwaliteit wel goed zijn. Dat bleek het geval en dit zou onze vaste stek zijn gedurende ons verblijf in La Paz.

Na een bak koffie struinend door de straten van La Paz komen we uit bij de heksen markt waarbij van alles te zien krijgen is dat met magie te maken heeft, maar ook producten die meer tastbaar zijn zoals wierook en vitaliteit en seksueel stimulerende middelen. In het oog springen echter de Lama foetussen die gedroogd en wel hoog in de winkel hangen, intact met de laatste impressie zichtbaar in het gelaat. Deze foetussen worden gebruikt voor offers waarbij het geloof er is dat het geluk of voorspoed brengt. De dag erna zullen we hier nog meer van gaan zien.

De lokale markt is ook een bezoek waard, vele waren worden hier aangeboden waarbij het gros bestaat uit kruiden, groente en fruit. De vraagt je af hoeveel van deze waren aan het eind van de dag worden weggegooid aangezien veel groente en fruit meer dan overrijp oogde, ik heb veel stapels zwarte bananen gezien. Niet gek gezien de hoge temperaturen en geringe schaduw last staan het gebruik van een koeling. Voor een zeer gering bedrag hebben wij de ingrediënten gehaald voor de maaltijd van die avond.

Deze dag wordt verder gebruikt voor het verkennen van deze wereldstad om zo beter te kunnen navigeren. Deze stad omvat een kabel kar stelsel van een 6 lijnen die de verschillende delen van de stad met elkaar verbinden, niet geheel onpraktisch gezien de enorm stijle straten. De stations van deze lijnen waren bijna onvindbaar voor ons, na een uur of wat toch gevonden, de oranje lijn naar het uitzicht punt en de lokale heksenmarkt, tenminste deze heksenmarkt zou zich daar bevinden. Door de aanwezigheid van de kabel kars, waar er overigens nog een drietal in aanleg zijn zorgt enerzijds voor een binding van de verschillende wijken, anderzijds is het contrast goed zichtbaar, de nieuwe kabel kar van Oostenrijks fabrikaat boven de primitieve huisjes, vaak onafgemaakt waarbij het dak vaak nog ontbreekt. Een groter contrast is bijna niet mogelijk, de mensen met enig inkomen kunnen het permitteren te reizen met de kabel karen boven de minder wel gestelden. Wij hadden er enorm veel profijt van, na van het mooie uitzicht te hebben genoten was het inmiddels begin van de avond en was de energie wel een beetje weg, onderweg de laatste ingrediënten gehaald voor het eten, Spaanse tortilla die we in het hotel hebben kunnen bereiden.

De dag erna, vroeg op en ben ik samen met Mieke en Lena voor souvenirs gaan kijken, Corjan is deze dag op trip, mountainbiken op de death rond van Bolivia, een downhill track vanaf een hoogte van 5000 meter. Souvenirs zijn niet moeilijk te vinden, een tal van winkeltjes zijn present waarbij de uitgestalde waar één ding gemeen heeft: de uitbundige kleuren in de kleden, hoeden en anderandere spullaria. De dames vonden de ene tas of kleed nog mooier dan de andere, vandaar dat we na twee uur nog weg waren uit deze straat, gelukkig was de missie van deze dag het opnieuw zoeken van de lokale heksenmarkt, dus vertrokken wij per kabel kar naar El Alto, een even zo grote stad als La Paz alleen dan minder geschikt voor toeristen, dat werd ook wel duidelijk toen wij per taxi door de stad reden, veel chaos, armoede en een enorme bende qua afval en onafgemaakte huizen en straten/stoepen. Wel kregen wij via deze weg wel een meer authentiek beeld van Bolivia waar La Paz in sommige opzichte dit niet kon geven door de aanwezigheid van luxe restaurants en hotels.

Via navraag op straat kwamen we bij een taxi chauffeur die deze markt kent en ons vergezeld, alleen waren we hier nooit gaan lopen! De markt bestaat uit verschillende kleine hokjes waarin de chaman huist, voor het hokje brand een vuurtje waarin de offeringen van o.a de Lama foetussen plaats vindt. Indrukwekkend en anderzijds een beetje mystiek. Zo kwam er een eind aan ons bezoek aan La Paz en Bolivia, de dag vertrokken wij naar Puno (Peru). Ik herinner me La Paz als een stad waarbij het leven zich op straat afspeelt en de imperfectie van de stad zorgt voor een charme die de stad aantrekkelijk maakt maar waar helaas wel veel inwoners dagelijkse moeten vechten voor hun bestaan.