Laatste week Colombia

Waarschuwing: dit verhaal is lang, neem je tijd als je het echt wilt lezen, ik heb/had genoeg tijd om het te schrijven, tien uur vliegen :-)

Inmiddels zijn we vier weken onderweg en loopt onze backpack vakantie door Ecuador en Colombia op zijn eind.

In de laatste week hebben Mieke en ik nog een viertal bestemmingen aangedaan in Colombia: Salento, Cartagena, Santa Marta en Minca.

SALENTO
Na ons bezoek aan Bogota en Medellin in de eerste week Colombia zijn we op vrijdag 7 oktober vertrokken naar Salento, Salento een hooggelegen plaats, bekend om de koffieplantages en de palmbomen vallei (Valle de Cocora).

Na een ontbijt om de hoek bij ons hostel zijn we per taxi vertrokken naar het noordelijke bus station van Medellin waar bleek dat we om 11.00 mee konden rijden met een busje dat direct naar Salento ging. Onze timing was wederom perfect, slechts een kwartier wachttijd :-)

Ikzelf zat achterin het busje, samen met een Engelse en een Israëlische jongen, die laatste heeft overigens ⅔ van de reis alleen maar geslapen, zijn hoofd van links naar rechts afbuigend, op zoek naar steun.
Erg comfortabel was deze zitplek niet, maar de busreis was ‘slechts' zeven uur.

De plaats Salento is niet zo groot, slechts een aantal straten dik, geformeerd aan het centrale plein.
Bij aankomst besloten we om de resterende afstand naar het hostel per voet af te leggen, samen met de Engelsman, hij verbleef in hetzelfde hostel. Het hostel, een van oorsprong landelijk gebouw, vol met koloniale kenmerken, witte muren, hoge plafonds en mooi afgewerkte balkons.
Een zeer prettig verblijf, de 3 nachten dat we er verbleven.

De koffieplantage en de palm tree vallei hebben we bezocht, gedurende de twee volledige dagen, samen met de Engelsman en een Amerikaan. We had a really good time and improved our english vocabulaire :-)
Foto's vertellen meer dan ik kan schrijven over deze plek.

CARTAGENA
De afstand van Salento naar Cartagena is in bus uren omgerekend 15 uur, vandaar dat we wederom het vliegtuig verkozen boven de bus.
We waren echter wel afhankelijk van de bus naar Pereira, vandaar zou het vliegtuig vertrekken.

De bus van 06:30 was de enige optie, en dus kwamen we om 06:29 zwetend aan bij het busje, de hellingen in het dorpje i.c.m. backpacks hadden we iets onderschat. Uiteindelijk vertrokken we pas een twintigtal minuten later, heel gebruikelijk overigens binnen dit land.

Bij aankomst in Cartagena was het overduidelijk te merken dat we ons in het Caribisch gebied bevonden, wat een enorme warmte, als een deken over je gehele lichaam heen, er was bijna niet aan te ontsnappen.

De museums boden ons echter verkoeling en informatie over de stad Cartagena. Cartagena, een bolwerk ten tijde van de Spaanse acquisitie van het continent Zuid-Amerika.
Veel werd ons duidelijk over de slavenhandel in die tijd, de succesvolle afweer tegen een Engelse aanval en de uiteindelijke ver zelfstandigheid van de Zuid-Amerikaanse landen, onder leiding van Simon Bolivar. Één dag was voldoende om een indruk te krijgen van deze stad.

Het vertrek uit deze stad ging niet zonder slag en sloot. De stad werd een uur voor ons vertrek overdonderd met een regenbui die zijn weerga niet kent. Straten stonden blank, tot aan de entree van de diverse winkels en woningen. Dit betekende voor ons een oversteek door een tijdelijke rivier, de hoofdstraat maar dan nu gevuld met water. Schoenen uit en op blote voeten verder, naar de plek waar de bus ging vertrekken.

SANTA MARTA
De reis naar Santa Marta kostte geen drie maar zes uur, dit vanwege een uur stilstand in een bus terminal, God knows why….
Daarnaast kwam er nog een twee uur bij door de verkeerschaos vanwege de wedstrijd Colombia - Uruguay bij de stad Barranquilla.

Santa Marta, een toeristische plaats met restaurants, bars en een kustlijn vol met hotels en resorts. Een no-go area voor ons. Na één nacht hebben we onze backpacks achtergelaten in het hostel en zijn met een daypack op weg gegaan naar ‘Parque Tayrona’. Een preserved rainforest die uitlopen heeft naar de zee, een uniek fenomeen zogezegd. Bij aankomst, het was al een uur of twaalf, besloten we toch maar om er twee dagen van te maken plus overnachting nabij het strand.
Onze daypack was in principe niet afdoende, maar het afspoelen van het zweet door een duik in de zee en vervolgens een koude douche bij de camping was voldoende om ons nog te kunnen begeven tussen de overige camping gasten.

De hike richting het strand kende een pijnlijk verloop. We liepen ongemerkt voorbij een bijennest er werden vervolgens aangevallen door dit bijenvolkje. Naast Mieke en ikzelf waren de twee Australiërs ook de klos, we werden meerdere malen gestoken.
De pijn trok snel weg en we kwamen tegen drieën aan bij de camping.

Even was ik bang dat ik het koud zou krijgen in de tent, ik had immers geen kleding met lange mouwen, laat staan een vest. Al snel bleek deze angst ongegrond, na de nacht, bij het aanbreken van de ochtend was mijn kleding nat van het zweet. De oplossing, de zee in en vervolgens een douche. Samen met een Italiaans stel zijn we deze dag teruggelopen en hebben vervolgens de bus gepakt richting Santa Marta.

MINCA
Voor de trip naar Minca hebben een volwaardige day-pack ingericht, de backpack achterlatend bij het hostel waar we één nacht hadden geslapen, prima hostel! :-)

Minca een plaats, 30 minuten rijden vanaf Santa Marta. Een stuk koeler als Santa Marta, waar je bij de stap naar buiten al nat was van het zweet. (alleen mensen van buiten Colombia overigens)
Deze keer geen bus, deze keer een afgeragde auto waarmee we gingen, de berg op richting Minca.

Vanaf Minca 20 min. met een motorbike naar het hostel,
Zonder helm en opwaarts door een modderpad, soms afgewisseld met een doorgang door een beek of stroompje.

Het hostel, dat omringd wordt door jungle wordt gerund door een jongen uit Nieuw - Zeeland en een iets oudere man, Duncan uit midden Engeland, soms niet te verstaan maar een enorme verhalenverteller.
Slecht twee nachten en één dag zijn we hier geweest, het hadden wat mij betreft weken mogen zijn. Super sfeer, mooie natuur, leuke medebewoners en vier honden en drie katten :-)
Top afsluiting van een geweldige reis, waarbij de Jungle van Ecuador, koffie regio Salento en tenslotte Minca de hoogtepunten vormen.
Colombia heeft wat mij betreft een streepje voor ten opzichte van Ecuador, de mensen maken het land “aldus Tabitha”

Mocht je dit verhaal hebben uitgelezen, chapeau!