Eerste kennismaking met Peru

We schrijven 4 januari, na La Paz, wat een pure stad is zijn we in Puno aangekomen, een middelgrote stad in Peru aan het Titicacameer. Voor ons is deze stad een tussenstop naar de bestemming Arequipa, wat in totaal 12 uur af ligt van La Paz. Het doormidden breken van de busreis leek ons wel een slimme zet. S’avonds aangekomen in Puno geeft de stad ons een indruk dat er wezenlijk verschil is tussen Bolivia en Peru wat betreft de kwaliteit van de huisvesting, iets wat later weer ontkracht wordt overigens. Na een goede en vooral lange nacht plus een heerlijk ontbijt in een hotel, waar overigens de kerstversiering ook nog hangt, zijn we de stad gaan verkennen. De tours die worden aangeboden worden in dollars verrekend, wat een voorbode is dat er toeristen prijzen worden gehanteerd. We besluiten geen georganiseerde mountainbike tocht te doen a 35 dollar voor vier uur. Ook zien Corjan en ik af van een treinreis van 12 uur die 220 dollar kost, een treinreis die we graag hadden willen maken richting Cusco, maar gezien de prijs zien wij daar van af, dus verliezen wij het reizen per lokale bus boven deze toeristen attractie.

Optie 2:De haven is dichtbij en we boeken een extreem goedkoop boot ticket naar de floating islands, een kunstmatig aangelegd dorp in het Tikikaka meer dat drijft op riet. De drie uurtje zijn goed te overbruggen ondanks de vele souvenirs, de over geprijsde drankjes en de als film set ogende huisjes en bootjes. De gids, die goed Engels spreekt geeft voldoende informatie over het meer dat in beide landen ligt (Bolivia en Peru). Dat maakt veel goed, een stukje educatie. Dat wij de enige westerlingen zijn is te merken, hele drommen kinderen en later ook nog volwassenen willen met ons op de foto. Mijn eerste ervaring hiermee deze vakantie.

Bij terugkomt op vaste land lopen wij als echte locals, tenminste zo willen wij ons voordoen, door de plaatselijke markt van Puno. De ene na de andere stand lopen wij voorbij, de stands die voornamelijk fruit, kruiden en veel vlees verkopen. Bij dat laatste is de herkomst duidelijk door de aanwezigheid van diverse lichaamsdelen van koe, Lama of kip. Een aantal straten verder overigens doen de straat honden zich tegoed aan de karkassen van deze dieren, een gesloten circuit laten we maar zeggen. Alles wordt gebruikt. Onze “lokale” tocht eindigen wij op de kermis, de kermis waar ik versteld sta van de veiligheidsmaatregelen die genomen worden per attractie, maar laten we zeggen het gewoonweg ontbreken hiervan, als voorbeeld veiligheid beugels, het is een kwestie van goed vasthouden anders lazer je eruit. En toch durft Corjan het aan om in te stappen in een soort stalen constructie die je kan vergelijken met de terminator. Voor de gene die deze naam niks zegt; het gaat meerdere malen over de kop. De filmpjes kan ik helaas niet delen in dit medium, de beelden spreken meer voor zich dan ik met tekst kan verduidelijken.

Na nog wat street food geproefd te hebben sluiten wij de dag af bij een wat luxe restaurant waar een traditionele opvoering wordt gedaan van Peruaanse muziek en dans. We worden werkelijk waar ingeleid in de (Inca) cultuur van Peru, dit past precies bij de eerste kennismaking met dit land. De avond valt, de nacht komt en wordt weer opgevolgd door de volgende dag, 6 januari. Deze dag vertrekken wij per bus naar Arequipa, wat nog rest is zes uur bussen.

De busreis is interessant door de vele stadjes en dorpjes die we passeren. We rijden door lokale markten, staan vast in de verkeer chaos, zien her en der vervallen of onafgebouwde huizen of wat er op moet lijken. De hele weg zien we ook een spoor van troep langs de kant van de weg of op de weg, als je in de vele zijwegen kijkt. Maar bovenal fascineert mij deze chaos, het leeft, het is divers en nauwelijks afgebakend wat wel en niet mag op de straat, dit in tegenstelling tot Nederland waar voor mijn gevoel alles is bepaald en waar veelal de fantasie/diversiteit ontbreekt in de straten. De reden waarom ik zo van Zuid-Amerika houd!

Extra: we zagen onderweg een omgevallen tankwagen, daaromheen mensen die met plastic flesjes, emmers ect de onbekende groen uitgeslagen vloeistof aan het opvangen waren. Levensgevaarlijk maar voor deze mensen telt enige vorm van inkomsten boven gezondheid. Bizar om te zien.