Tweede week

We schrijven eerste kerstdag 2017, de wind schurft tegen de kozijnen aan, van het hostel waar we verblijven. Het gekraak van de kozijnen vormt een mooi muzikale eenheid met de muziek die uit mijn speaker schalt, de top 2000. Uiteraard heb ik deze keer het hostel uitgezocht op basis van o.a. de Wifi verbinding, het zou mij toch niet overkomen dat ik in de relaxte uurtjes van de dag niet mee kan luisteren met de lijst 

Sinds het laatste schrijven, de busrit van El Chalten naar Los Antigios zijn we na één overnachting in de laatstgenoemde plaats doorgereisd naar Bariloche, een busreis van 14 uur door de adembenemende omgeving van Patagonia, grote rotsformaties afgewisseld met een landschap dat lijkt te zijn in gekleurd door een schilder met een kleuren pallet waarbij paars de boventoon voert, in geheel met de zonnestralen die vallen op dit landschap een mooi geheel waarna je uren kan kijken, en ja die uren heb je wel ja ;-).

Aangekomen in Bariloche, voor mij een terugkomst na bijna zeven jaar na mijn eerste bezoek aan dit Zwitsers aandoende stadje, is door mij waar te nemen dat het stadje niet heeft ingeboet aan charme maar de omvang is duidelijk wel toegenomen, meer restaurant meer accommodaties meer rent a car filialen. Een mooi weerzien voor mij! We overnachten hier één nacht, de dag erna reizen wij door het zeven meren gebied, de route en bestemming zijn hierin nog ongewis.

We schrijven woensdag 20 december, we hebben auto gehuurd voor een viertal dagen en rijden Bariloche uit, op weg naar Lago Augostura, een middelgrote plaats in het gebied waar we deze dagen te gast zijn. We missen een afslag en kunnen op korte termijn niet keren, we besluiten verder te rijden via een onverharde weg naar het plaatsje Villa Traful, niet wetende of deze plaats een slaapplaats biedt en/of voorzieningen heeft zoals een supermarkt of een restaurant, laat staan of we er kunnen betalen met creditcard of eventueel geld kunnen opnemen. Dit laatste zou moeten kunnen aangezien de plaats over een mini geld automaat beschikt, als een soort fata morgana In de jungle :-) Het blijkt inderdaad te mooi om waar te zijn, er komt geen geld uit en de voorzieningen die er zijn, zoals onze slaapplaats accepteren geen bank kaarten maar enkel cash. In dit soort situaties wordt je gedwongen om creatief te zijn, we trekken de stoute schoenen en vragen her en der of we bij mogen pinnen, indien er een betaal automaat aanwezig is. Bij een kleine supermarkt/buurtsuper lukt het uiteindelijk om 1000 peso’s op te nemen in contanten, voldoende om naast de al aanwezige peso’s de overnachting te betalen en te kunnen eten.

De (onbewuste) keuze om de afslag niet te nemen en niet te kiezen voor de verharde weg maar te kiezen van een onverharde weg naar een onbekende bestemming pakt goed uit, we zijn verliefd op deze plek, een boomhut aan het meer is onze slaapplaats voor twee nachten, simpel uitgevoerd maar o zo idyllisch. Zo komt voor mij de levensles naar boven dat het volgen van de weg met de meeste weerstand, zonder concrete bestemming in de vorm van zekerheid, de weg is die je soms moet kiezen om verrast te worden, om jezelf te blijven uitdagen.

We hebben werkelijk twee fantastische dagen gehad op deze plek, waarbij wel gezegd moet worden dat de Hike, naar een hoogte van 2000 meter, zwaar te noemen is vanwege de snelle stijging waardoor de afdaling een aanslag vormt voor je knieën. Het uitzicht maakt gelukkig veel goed, ook het feit dat we ongeschonden terug keren bij onze boomhut na verschillende ontmoetingen met honden, honden die vrijwel bij elk woonadres aanwezig zijn en pattroueren op de erfgrens.

Met enige tegenzin, maar gesteund door de slechte weersomstandigheden rijden we naar San Martin de Los Andes waar we na een rit van drie uur aankomen. San Martin de Los Andes, een plaatsje omringt en ingeklemd tussen verschillende gebergten en gelegen aan één van de meren vormt de uitvalbasis voor de komende twee dagen waarbij we ons enigszins in de kerstsfeer gaan begeven en wederom een mooie hike gaan doen.
De hike, zeker niet zwaar te noemen geeft ons een adembenemend uitzicht over de grote gebergten, gesteenten, bos secties en meren. Het eten, sterk afwisselend van een perfecte biefstuk, zoals je ze alleen eet in Argentinië naar een Mexicaanse taco die enkel bestaat uit het basis ingrediënt hier, vlees, veel vlees. Soms heb je geen keus, gedwongen door gezonde trek, voor 21:00 zijn de alternatieven beperkt, restaurants gaan doorgaans niet voor die tijd open.

De auto is inmiddels ingeleverd en we zijn weer terug in Bariloche. De kerstavond hebben we gezamenlijk beleefd in het hostel waar we verblijven, waar het diner bestond uit verse vis, maïs, aardappelen en gegrilde groente. Lekker eten, gezellig door een gevarieerd gezelschap – verschillende leeftijden, verschillende nationaliteiten maar met een saamhorigheid door het delen van ervaringen met reizen, opinies over eten, politiek ect…na verloop van tijd, mede ook door de drank gewoon een gezellig samenzijn met muziek en gelal tot in de kleine uurtjes. Met een lichte kater zo een korte hike, gewoonweg om wat frisse lucht in te ademen en de schoonheid van het meer te ervaren. We verblijven nog twee nachten, hierna gaan we per bus naar Chili waar we donderdag Corjan zullen binnenhalen in Santiago de Chili.

Laatste updaten: in San Martin de Los Andes hebben we twee lifters meegenomen, Maria en Gen uit Australië. De laatste dagen met hen opgetrokken, morgen afscheidsdiner met veel vlees.